Σε απάντηση για τον ορισμό του χιούμορ…

Σάββατο 18 Ιουλίου 1998

Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στην Πάρο, ο Νίκος και ο Χρίστος κλαίνε από τα γέλια ενώ ο Τάκης κάθεται χλωμός πάνω στο κρεβάτι με ένα αηδιασμένο βλέμμα στο πρόσωπο. Παρόλο που δέχτηκε μία ‘υγρή’ κλανιά μέσα στη μούρη, από τον Νίκο, μετά από λίγα δευτερόλεπτα θα χαμογελάσει και αυτός. Πάνε εννέα χρόνια από τότε που πήγε με τα φιλαράκια διακοπές μετά τις πανελλήνιες αλλά σίγουρα θα θυμάται την πορδή αυτή για πάντα με νοσταλγία.

Τετάρτη 22 Μαρτίου 1978

Ο Θάνος είναι πιγμένος στην κίνηση στο κέντρο της Αθήνας. Η πίσω δεξιά πόρτα του κίτρινου LADA του ανοίγει και εισβάλει βιαστικός ένας κουστουμαρισμένος άνδρας με μία εφημερίδα στο χέρι. ‘Στο ανατολικό αεροδρόμιο παρακαλώ’ λέει στον Θάνο και χώνεται στη εφημερίδα του. Ο Θάνος κάνει το γνωστό συγκαταβατικό νεύμα από τον καθρέφτη και συνεχίζει την πορεία του. Λίγα άρθρα αργότερα στο δρόμο προς το Ελληνικό ο επιβάτης ρωτάει με έκδηλη τη μεγάλη απορία του:

-‘Συγγνώμη, ταξίμετρο δεν έχετε;;;’

-‘Γιατί; Θα΄πρεπε;’ απαντάει ο Θάνος με απόλυτη ψυχραιμία.

-‘Μα καλά…ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΤΑΞΙ;;;;;’

-‘Όχι κύριε…’

Παρασκευή 4 Μαΐου 2001

Η Αφροδίτη στέκεται μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου εδώ και ώρα. Σκέφτεται ότι δεν πάει πολύς καιρός από τότε που κάθε Παρασκευή βράδυ, έφευγε με τις άλλες δύο δικηγορίνες από το γραφείο κατά τις 9 και ξεχυνόντουσαν στα μπαρ του Κολωνακίου. Πάντα ήταν αυτή που τραβούσε τα περισσότερα βλέμματα πάνω της, και που μοίραζε και τις περισσότερες χιλόπιτες σε κάτι ημίχοντρους, ημικαραφλούς και γενικότερα ‘ημί’ γιάπηδες που είχαν την ψευδαίσθηση ότι παίζουν το ρόλο του κυνηγού. Τα κρύα πλακάκια στα πόδια της την κάνουν να σταματήσει την αναπόληση. Χαϊδεύει το κεφάλι της με το αδύνατο κατάλευκο χέρι της. Η χημειοθεραπεία το έχει αφήσει σχεδόν άτριχο. Βγάζει έναν μικρό αναστεναγμό. ‘Πρέπει να αλλάξω κομμώτρια’

Αν και προτίμησα να μιλήσω με παραδείγματα, θέλω να κλείσω με μία αποτυχημένη προσπάθεια να ορίσω κατά κάποιο τρόπο το χιούμορ. Το χιούμορ λοιπόν κατά την ταπεινή μου άποψη είναι πάνω απ’όλα στάση ζωής. Είναι η ικανότητα του να ‘τρυπάς’ στη διάθεση των γύρω σου και να της επιβάλλεις να χαμογελάσει. Είναι το χάρισμα του να βλέπεις κάτι χαρούμενο εκεί όπου η ομορφιά απουσιάζει. Είναι η δύναμη του να τοποθετείς τον εαυτό σου ως στόχο σαρκασμού και η εξυπνάδα του να γίνεσαι εσύ αυτός που τον ‘χτυπάει’. Οι φόρμες με τις οποίες εκδηλώνεται το κάνουν ίσως το πιο πολύπλευρο κοινωνικό φαινόμενο του κόσμου μας. Πνευματώδεις αστεϊσμοί για ένα έργο τέχνης και πρόστυχα σχόλια για τα βυζιά της γυναίκας του φούρναρη. Επιτηδευμένα σατιρικά σκετς και αυθόρμητες γκριμάτσες στο πίσω θρανίο. Κοινωνικό ανεκδοτάκι για τον καιρό και προκλητικά σκίτσα για τον Μωάμεθ. Όπως και να ορίζεται και ότι και αν σημαίνει, το χιούμορ έχει τη δύναμη να βοηθάει τα μπαζομπακούρια να ρίχνουν καμιά γκόμενα πού και πού, οπότε σίγουρα έχει κάτι το μαγικό!!!!

Υ.Γ Το Post αυτό δημοσιέυτηκε αρχικά στο blog Paparyes, ώς απάντηση στον fgloucester256 και με τη μορφη comment στο post του για το τι είναι χιούμορ.